استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) قوانین مشترکی را تنظیم می‌کند تا صورت‌های مالی بتوانند در سراسر جهان سازگار، شفاف و قابل‌مقایسه باشند. IFRS توسط هیئت استاندارد بین‌المللی حسابداری (IASB) صادر می‌شود. آنها مشخص می‌کنند که شرکت‌ها چگونه باید حساب‌های خود را حفظ کرده و گزارش ارائه دهند. انواع معاملات و سایر وقایع را با تأثیر مالی تعریف می‌کنند. گزارشات مالی بین المللی برای ایجاد یک‌زبان حسابداری مشترک ایجادشده است، به ‌گونه‌ای که مشاغل و صورت‌های مالی آنها از یک شرکت‌به‌شرکت دیگر و از کشوری به کشور دیگر بتواند سازگار و قابل‌اعتماد باشد.

تعریف استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که با زبان، رویه‌ها و صورت‌های حسابداری سازگار باشد و به مشاغل و سرمایه‌گذاران کمک کند تا تحلیل‌ها و تصمیمات مالی آموزش‌دیده شده را اجرایی کنند. بنیاد IFRS استانداردها را برای ایجاد شفافیت، پاسخگویی و کارایی در بازارهای مالی در سراسر جهان، همچنین  تقویت اعتماد، رشد و ثبات مالی بلندمدت در اقتصاد جهانی تعیین می‌کند. شرکت‌ها از استاندارهای IFRS سود می‌برند، چراکه اگر رویه‌های کسب‌وکار یک شرکت شفاف باشد سرمایه‌گذاران تمایل بیشتری به سرمایه‌گذاری در آن شرکت خواهند داشت.

الزامات استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS)

IFRS  گستره وسیعی از فعالیت‌های حسابداری را پوشش می‌دهد. جنبه‌های مختلفی از فعالیت‌های تجاری وجود دارند که قوانین اجباری مربوطه برای آنها توسط IFRS تعیین می‌شود.

صورت ‌وضعیت مالی: صورت‌وضعیت مالی که با نام ترازنامه مالی نیز شناخته می‌شود. استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی بر نحوه ارائه گزارش مؤلفه‌های ترازنامه مالی تأثیر می‌گذارد.

صورت سود و زیان جامع: صورت سود و زیان جامع می‌تواند در قالب یک صورت مالی واحد تعریف شود و یا به‌صورت یک صورت سود و زیان و یک صورت درآمدهای جانبی شامل دارایی‌ها و تجهیزات، از هم مجزا شود.

بیانیه تغییر در حقوق صاحبان سهام: بیانیه تغییر در حقوق صاحبان سهام که همچنین با نام بیانیه درآمد حفظ شده نیز شناخته می‌شود. این  بیانیه  تغییرات سود و درآمد یک شرکت را در طول یک دوره‌ی مالی مشخص تعیین و مستند می‌کند.

صورت جریان‌های نقدی: در این گزارش تراکنش‌های مالی شرکت در یک دوره زمانی مشخص، تفکیک جریان‌های نقدی بر اساس عملیات، سرمایه‌گذاری و تأمین مالی را به‌صورت خلاصه ذکر می‌شود.

علاوه بر این گزارش‌های اولیه، یک شرکت باید خلاصه‌ای از سیاست‌های حسابداری خود ارائه دهد. اغلب در کنار گزارش‌های ذکرشده قبلی، یک گزارش کامل نیز برای نشان دادن تغییرات در سود و زیان دوره ارائه می‌شود. یک شرکت مادر باید برای هر یک از شرکت‌های تابعه خود، گزارش‌های جداگانه‌ای ایجاد کند.

چگونگی حرکت به سمت IFRS

تمام شرکت‌هایی که قصد به کارگیری استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی رادارند باید صورت‌های مالی آغازین مبتنی بر IFRS در تاریخ جابجایی به این استاندارد را ارائه دهند. در این صورت‌های مالی، باید نکات زیر مدنظر قرار گیرند:
۱. شناسایی کلیه دارایی‌ها و بدهی‌ها آن طور که IFRS الزام کرده است.
۲. مواردی که IFRS اجازه نداده به عنوان دارایی یا بدهی شناسایی شوند، در نظر گرفته نشوند.
۳. تغییر طبقه‌بندی اقلامی که تحت استاندارد حسابداری داخلی به‌عنوان دارایی و بدهی شناسایی ‌شده‌اند ولی در انواع متفاوت با IFRS این طبقه‌بندی انجام‌شده است.
در برخی شرایط IFRS به‌ صورت گذشته‌نگر مورد استفاده قرار می‌گیرد که در این صورت به قضاوت مدیریت در خصوص شرایط ایجاد رخداد نیاز دارد.
همچنین IFRS الزام می‌کند تا چگونگی گذر به IFRS را در صورت‌های مالی را افشا کنند.
با در نظر گرفتن شرایطی که یک شرکت ملزم به رعایت آن دررسیدن به صورت‌های مالی بر مبنای IFRS است مشخص می‌شود که باید کلیه رخدادهای مالی یک‌بار دیگر با رویکرد IFRS مورد قضاوت حرفه‌ای قرارگرفته و مجدداً ثبت شوند، هرچند که احتمال دارد بسیاری از این رخدادها به دلیل شباهت‌های بین دو استاندارد دارای ثبت مالی یکسانی باشند.

[irp]

ویژگی‌های یک نرم‌افزار مالی برای (استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی)

یک نرم‌افزار مالی اگر دارای رویکردی جهت نگهداشت ثبت‌های حسابداری بر مبنای دو استاندارد داخلی و IFRS باشد می‌تواند برای حسابداران حرفه‌ای بسیار سودمند باشد زیرا بهترین رویه برای تهیه گزارش‌های مالی بر مبنای IFRS انجام قضاوت حرفه‌ای برای هر یک از رویدادهای مالی است. از سایر خصوصیاتی که برای یک نرم‌افزار مالی با پشتیبانی از IFRS می‌توان در نظر گرفت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. قابلیت ارائه صورت‌های مالی به هر دو استاندارد
۲. قابلیت انتقال اسناد مالی مشابه بین دو استاندارد برای سهولت و سرعت دسترسی به گزارش‌های مالی
۳. قابلیت ارائه گزارش‌های مقایسه‌ای بین دو استاندارد

تمام شرکت‌هایی که قصد به کارگیری IFRS رادارند باید صورت‌های مالی آغازین مبتنی بر استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی در تاریخ جابجایی به این استاندارد را ارائه دهند. در این صورت‌های مالی، باید نکات زیر مدنظر قرار گیرند:
۱. شناسایی کلیه دارایی‌ها و بدهی‌ها آن طور که IFRS الزام کرده است.
۲. مواردی که IFRS اجازه نداده به عنوان دارایی یا بدهی شناسایی شوند، در نظر گرفته نشوند.
۳. تغییر طبقه‌بندی اقلامی که تحت استاندارد حسابداری داخلی به‌عنوان دارایی و بدهی شناسایی‌شده‌اند ولی در انواع متفاوت با IFRS این طبقه‌بندی انجام‌شده است.